Zor bir haftayı daha geride bıraktık. Vatandaşlarımız, eşimiz dostumuz Van'da zor günler geçiriyorlar. Bizler de, onların acısına, üzüntüsüne ortak olmaya çalışıyoruz.

Var gücümüzle onlara destek olmak istiyoruz.

Ne kadar başarılı oluyoruz bilmiyorum ama kalbimiz orada atıyor.

Bence uyanabildiğimiz her gün onları hatırlayıp onlar için daha neler yapabiliriz, ne olabilir diye düşünüp uygulamalıyız. Ve unutmamalı ve unutturmamalıyız.

Haklarımızı savunmalı ve sonuna kadar peşinden gitmeliyiz.

Şimdi İstanbul için de, hiç iyi şeyler konuşulmuyor. Bunları biliyoruz ama ne yapabiliyoruz.

Ne yapabiliriz biliyor musunuz?

bir gün "Aman banane. Başkası ilgilensin. Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın" demediğimiz zaman.

Hakkımızı savunmayı öğrendiğimiz gün biz bu ülkede çok şey yapmış olacağız.

Biz görür müyüz bilmiyorum ama ben yine da umudumu kaybetmek istemiyorum.

O yüzden de "Hala umudum var" diyebiliyoruz.

Neyse şu an yaşıyoruz ve en azından bir şeyler yapmaya çalışıyoruz.

Van için tüm sanatçılar da seferber oldu.

Van için tek yürek konseri dün Maçka Parkı'nda 11.00'de Hayko Cepkin ile açıldı. 40 Rockçı birbirinden güzel şarkılarını Van'ın seslendirdiler. Rokçıların hepsi, "Orada eğlenmek için toplanmıyoruz. Van'ı unutmadığımızı göstermek için toplandık" dediler.

Evet çünkü bazı kendini bilmezler, "Şarkı söyleyerek Van'a yardım mı yapılır" dedi.

Evet yapılır. Neden yapılmasın. Sen konuşup duruyorsun da, ne yapıyorsun çok merak ediyorum şahsen. Neyse, bence bu boş konuşanlara pirim vermemek en iyisi.

İşini yapanları da soğutuyorlar.

Bu arada tiyatro sahneleri de Van için perde açtı.

Yani bu hafta tüm gelirler Van'ın toplandı.

Yani Türkiye bir kez daha gösterdi tek yürek olduğunu.

O yüzden dil, din, ırk ayrımı yapan birçok kişiye de bu tek yürek olmak büyük bir ders oldu.