Geçen gün bir arkadaşım "Esin evlilik teklifi aldım. Ama 40 yaşındayım ve korkuyorum" dedi. Allah Allah tuhaf. Ben bu kadınları anlamıyorum. Kimisi evlenmek için can atar, kimisi de evlilikten korkar.

Henüz evlenmemiş ve gelen tüm teklifleri korktuğu için hep geri çevirdi şimdiye kadar. İyi tamam da korkulacak ne var.

Evlilik güzel bir şey.

Tabii doğru insanı bulunca tadından yenmez. Ama tabii bir de ah o kişi doğru değilse ayvayı yediniz demektir. Öyle de kötü yanları vardır yani.

Neyse ben bu arkadaşıma son yıllarda yapılan evlilikleri örnek verdim. Meltem Cumbul'u, Ebru Akel'i, Nefise Karatay falan filan. Daha bir sürü. E ne güzel işte. Bir de zaten bakımlıysan, kendine bakıyorsan artık kadınlar yaşını da göstermiyor.

Neyse arkadaşım "Ama çocuk çok seviyor. Benden en az 3 çocuk dünyaya getirmemi istedi" dedi.

Bence her şeyden önce çocuk doğuracak adamı iyi seçmeniz gerekiyor. Bir kere ben "Ben çocuğu kendime doğurdum" diyen kadınlardan değilim. Ve o kadınları da savundukları bu olayı kabul etmiyorum.

Yani çocuğun anneden çok babaya da acayip ihtiyacı vardır.

O yüzden arkadaşıma "Evlenmende korkulacak bir şey yok. Ama karşındaki adam çocuğu ile ilgilenecek ona sahip çıkacak mı? Yani baba olabilecek bir adam mı?" dedim.

"Eğer öyle olduğunu hissediyorsan hiç durma" dedim.

Ama tabii bana sorsanız arkama bakmadan kaçarım ayrı.

Şaka bir yana. Bu kararlar zor kararlar. Çocuk dünyaya getirmek, anne-baba olmak. Karı-koca olmak. Hele günümüzde. Hele sosyal medyanın böyle şaşaalı olduğu, karı ve kocanın bırakın arkadaşların, sevgililerin bile gözünü oyduğu günümüzde biraz zor. Ama yapabilen ve başarabilen var. O yüzden insanın tamamen kendisiyle ilgili bir durum. Hayata dört elle sarılması ve kocaman güzel bir aile kurma kararı ve azmiyle alakalı.

Hem 40'lı yaşlarına gelmiş kadın ve adam hayattan çok tat ve keyif almış birçok şeyi yaşamış insanlardır. O yüzden onların büyükttüğü yetiştirdiği çocuklar harika olur.

O yüzden de hiç bir şey hiçi hiç bir zaman geç değildir. Önemli olan doğru zaman ve doğru insan. Öyle değil mi?